Ongeduldig gaat zijn hand op verkenningstocht over de stof van mijn strakke broek. Eigenlijk wil ik hem zijn gang laten gaan, maar mijn hersenen springen tijdelijk van sluimerstand en besluiten dit te pauzeren. En dus verplaats ik zijn ontdekkingsreiziger naar een veiligere plek – mijn nek. Met onze gezichten dichterbij elkaar kijk ik hem in zijn duidelijk-onder-invloed vergrote pupillen aan. ‘Zometeen, liefje,’ zeg ik. Hij drukt zijn voorhoofd tegen de mijne en knikt langzaam. Gevolgd door een kus waarbij hij mijn mond zijn eigendom maakt. De wereld om ons heen lijkt te verdwijnen tot de chauffeur ons erop wijst de eindbestemming te hebben bereikt. Na een vriendelijk bedankje stappen we aan weerszijde uit. Hij steekt zijn hand uit en zodra ik deze vastpak, word ik overspoeld door een golf van warmte. Helaas bereikt deze niet de vingers van mijn andere hand en als er een gure windvlaag langswaait en ik zichtbaar een rilling afschud, besluiten we ons naar binnen te verplaatsen. Door de “afwijzing” van vorige week zondag ben ik naast zenuwachtig ook terughoudend om over de drempel te stappen. Ook hij merkt mijn treuzelende gedrag op en verzekert me ervan dat ik meer dan welkom ben. En dus laat ik me – middels zes trappen – meevoeren naar de derde etage van het pand.

Bij binnenkomst trekken we als magneten naar elkaar toe en bewegen we richting de slaapkamer. Onze bovenkleding heeft in de tussentijd nieuw onderkomen op de grijze laminaten vloer gevonden. Met glimmende oogjes trekt mijn vlindertuinverzorger een hoek van het opgemaakte bed los en adviseert dat ik er onder ga liggen. Ondertussen loopt hij door de kamer rommelt, wat in een hoekje wanneer er plots gedimd oranje licht onder de gesloten verduisterende gordijnen schijnt. Als ook een fijne playlist wordt opgezet, zijn we er helemaal klaar voor. De zenuwen gieren door mijn lichaam en de onzekere gedachten schieten met vaart door mijn hoofd. Ook hij ziet dat de wielen in mijn hoofd druk aan het draaien zijn en als hij naast me komt liggen, weet hij me met twee kleine woordjes gerust te stellen. ‘Niet doen,’ fluistert hij tegen mijn lippen aan en dus besluit ik hem toe te laten.

Ik wil je

We liggen enkele minuten zoenend zij aan zij onder de dekens wanneer hij zijn tong nog iets gepassioneerder mijn mond in duwt en de elektriciteit tussen ons een nieuwe hoogte bereikt. Met enkele seconden zweeft hij boven mijn lichaam en spreid ik mijn benen om deze om zijn middel te klemmen. De schurende beweging van zijn heupen maakt duidelijk dat hij hard is en ik voel het vocht tussen mijn benen zich in het kleine katoenen driehoekje van mijn string nestelen. ‘Ik wil je,’ fluistert hij. Ik knik. Hij drukt zijn pik nog iets steviger tegen me aan, om zich vervolgens nog wat meer omlaag te bewegen waardoor mijn voeten op het matras landen. Met een spoor van kusjes zet hij de tocht naar mijn borsten in, waarbij hij met zijn lippen mijn soft bra opzij schuift en een tepel tussen zijn tanden neemt. Mijn holle rug verraadt de opwinding en hij bijt nog iets harder. Op het kantelpunt van genot en pijn laat hij los en herhaalt dit ritueel aan de andere kant. Gevolgd door een rij kusjes die van mijn borstbeen tot onder mijn navel landen. Ik ben mega zenuwachtig en dwing mijn ogen te openen om weer terug te komen naar het moment. Zijn vingers haken aan weerszijde onder de rand van mijn string en tergend langzaam rolt hij het stukje stof van me af.

‘Mijn holle rug verraadt de opwinding en hij bijt nog iets harder’

Zijn tong maakt zich inmiddels wegwijs over mijn dijbenen en ik moet mijn best doen zijn hoofd niet wat dichter tegen me aan te drukken. Mijn verlangen naar hem brengt hij naar het heden door met lange halen mijn warmste en inmiddels natste plekje te likken. Zonder aanwijzingen weet hij precies hoe hij zijn mond en vingers moet afwisselen voor mijn ultieme genot. De spanning trekt van mijn tenen tot mijn kruin en dichtbij een orgasme stopt hij. Enigszins teleurgesteld gaan we door. Na het openen van mijn ogen moet ik ze kort bijstellen door de minimale aanwezigheid van licht. Zijn lichaam is bedekt met een enorme collectie tattoo’s. Gefascineerd en opgewonden beweeg ik mijn vingers van zijn onderbuik naar zijn nek om ook hier de plaatjes als een lijntekening over te trekken. Mijn hoofd ligt in het veilige plekje in zijn nek en met mijn tong trek ik een recht lijn naar zijn oor. Een kreun ontsnapt zijn keel. GAME. ON.

Bad news

We voelen, zuigen en likken wat af tot hij een condoom van het nachtkastje pakt en deze in opperste concentratie afrolt terwijl hij mijn blik vast houdt. Mijn lichaam is klaar om hem te ontvangen. Gewillig spreid ik mijn benen iets verder en laat ik hem zijn gewicht op mij rusten terwijl zijn pik langzaam naar binnen glijd. Alles lijkt te kloppen; de manier waarop we bewegen, de aanrakingen en het geluid dat we beiden produceren. In deze bubbel lijkt tijd geen rol te spelen tot we opmerken dat de vogeltjes aan het ochtend orkest beginnen en de muziek enige tijd geleden is gestopt met afspelen. Suf gesekst kijken we elkaar lachend aan en vallen comfortabel in elkaar gekruld in slaap, alsof we dit al jaren zo doen.

‘Zonder aanwijzingen weet hij precies hoe hij zijn mond en vingers moet afwisselen’

De nachten worden dagen, weken en maanden. Ondanks de verhitte discussie lijken we ons geluk niet op te kunnen en ook de seks blijft – ondanks de rode vlaggen – maar stijgen in niveau. Drie maanden na onze ontmoeting ben ik op dinsdagavond onderweg naar huis – na een drukke werkdag – en zie ik dat ik een gemiste oproep heb van de man die in mijn telefoon aangeduid wordt met meerdere unicorn emoji’s. Zodra hij de telefoon opneemt, merk ik zijn onvaste stemgeluid op. ‘Wat is er?’, vraag ik bezorgd. Een selectie aan gekreun en gesteun wordt over de radiogolven mijn oortjes in gestuurd. Een onrustig gevoel nestelt zich rond mijn hart en ik weet dat dit geen goed nieuws gesprek zal worden. Na enkele minuten onderbreekt hij de stilte. ‘Ik wil dit niet meer,’ zijn korte zin van vijf woorden breekt mijn hart in duizend stukjes. ‘Ok,’ weet ik nog uit te brengen voor ik het gesprek beëindig. Dat was het dan. Waren we wel echt samen? Of mag je dat niet zo noemen na zo’n relatief korte periode? Het had zo mooi kunnen zijn, maar voor nu blijft hij de man die mijn hart sneller doet kloppen bij het horen van zijn naam en waarbij ik met knikkende knietjes en het zweet in mijn handpalmen wegloop nadat we elkaar per ongeluk zijn tegen gekomen.