Dat mannen maar aan één ding denken, is genoegzaam bekend. Dat vrouwen óók weleens aan dat ene ding denken, is tegelijk reuze prikkelend en licht verontrustend. Want waar denken ze dan precies aan? Ons? De salsaleraar? Een peloton Aliens met reuzevibrapenis? Of toch een tedere omhelzing in een veld boterbloemen? Elke week posten we twee erotische verhalen geschreven door vrouwen die zijn ingezonden via de Erotische verhalenwedstrijd. Enjoy!
Promotieonderzoek
`Weet je het zeker jongedame, het is hier ruimschoots voor boven de achttien, hoor?’ Over zijn bril heen kijkt de man achter de kassa me verbaasd aan. ‘Ik ben vierentwintig ,’ zeg ik. ‘En ik weet precies waar ik mee bezig ben. Een dagkaart graag.’ De man scheurt een kaartje af en zegt: ‘Dat is dan twaalf euro, en zeg naderhand niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.’ ´Waar zijn de toiletten?’ vraag ik. ‘Door die tochtdeuren daar en dan naar rechts,’ zegt hij en wijst in de richting. ‘ Maar schrik niet.’ ‘Hoezo?’ vraag ik.
‘Onze bezoekers zijn niet allemaal even netjes opgevoed,’ zegt hij.’ En ik ben niet zo’n fanatieke schoonmaker.’ Ik haal mijn schouders op en zeg: ‘Ik ben wel wat gewend.’
In het te kleine, gore toilet worstel ik me uit mijn spijkerbroek en trui; daaronder draag ik een strak rood topje waardoor mijn stevige borsten goed uitkomen, dito slipje en lange netkousen . Ter completering van mijn outfit haal ik uit mijn tas een rode lakjas en bijbehorende schoenen met hoge naaldhakken. Een pruik met lange blonde krullen bedekt mijn korte zwarte kapsel. Om mijn hals een smal rood bandje . Met donker blauwe oogschaduw geef ik een uitdagend accent aan mijn ogen. Mijn lippen stift ik fel rood. Ik ben uitermate tevreden over het resultaat dat ik in de gebarsten spiegel zie. Precies zoals ik me voorgesteld had. Mijn medepromovendi op de universiteit zouden me nou eens moeten zien. Mijn tas geef ik af bij de kassa. De mond van de kassier valt open, maar hij zegt wijselijk niets.
Voor de toegangsdeur naar de zaal blijf ik staan. Dit wordt mijn eerste keer. Mijn hart jaagt mijn bloed bonzend door mijn hoofd. Ik haal diep adem, vooruit, alles voor het goede doel en ik duw de deur open. Het is pikkedonker, het stinkt naar urine en sigarettenrook. Op de tast zoek ik een plekje op een van de laatste rijen. Langzaamaan kan ik wat meer onderscheiden in het flikkerende filmlicht. Het is behoorlijk druk in het kleine zaaltje met de versleten rode pluche stoelen. Hoofden draaien mijn kant op, voetstappen komen dichter bij.
Spaans benauwd krijg ik het, waarom moest ik dit zo nodig doen? Wie weet wat die ongure types zich allemaal in hun hoofd halen. Waarom zit ik nu niet gewoon achter mijn laptop een saai theoretisch verhaal te schrijven. Nee hoor, ik moest het zo nodig zelf in de praktijk meemaken. Rondom me heen bewegen donkere gestalten, iemand loopt ergens tegenaan en vloekt. Niemand lijkt nog aandacht te besteden aan wat er zich op het witte doek afspeelt. Meer dan levensgroot flitsen daar enorme erecties en te grote siliconenborsten voorbij. Het gekreun en gesteun uit de luidsprekers loopt komische genoeg niet synchroon met de beelden.
Ik voel me zo onwerkelijk. Ik hoop maar dat mijn lieve ouders uit Putten, waar ze naar teruggekeerd zijn, sinds mijn vader zijn hoogleraarschap in de psychologie beëindigd heeft, er nooit achter zullen komen dat hun enige dochter seksbioscopen bezoekt. Ze waren zo trots op me toen ik mijn bul als psychologe in ontvangst mocht nemen. Nu doe ik een promotieonderzoek, meer voor mijn vader dan voor mijzelf. Het onderwerp is: afwijkend seksueel gedrag en meer specifiek: waarom sommige vrouwen zich in openbare gelegenheden door vreemde mannen laten gebruiken. Er was slechts summier literatuur voorhanden, onderzoek was nooit gedaan. Mijn prof stelde me voor om ter plekke te proberen betrokkenen te interviewen.
Een obscure bioscoop was gauw gevonden. Enige tijd heb ik vanuit mijn autootje de bezoekers geobserveerd. Veel wijzer ben ik er niet van geworden. Vrouwen lieten zich niet zien. En toen kreeg ik ineens dat krankzinnige idee. Als ik nu eens verkleed als verleidelijke vrouw naar binnen zou gaan. Alleen de gedachte al greep me bij de keel, ik moest er niet aan denken, alhoewel…
Ik stelde me voor hoe verbijsterd mijn medepromovendi en de professoren zouden reageren als ik als ervaringsdeskundige zoiets zou presenteren. Eindelijk zou ook ik dan eens kunnen gloriëren. Ik weet echt wel dat ik getolereerd word vanwege mijn vader en niet vanwege mijn briljante bijdragen. Dit was een unieke kans. Ik hoefde er niet eens zo heel lang over na te denken. Ik ben vrijgezel en hoef aan niemand verantwoording af te leggen. Bovendien heb ik niet voor niets jaren op judo gezeten.
Een dikke man komt naast me zitten. Ik slik, aarzelend maak ik de knopen van mijn jas los. Zijn fel witte, strak gespannen overhemd is als een vloek in de duisternis. Ik kijk achterom, daar zitten drie schimmen. Even zie ik hun gezichten, de opwinding druipt ervan af. Het lijken keurige schooljongens, die had ik hier niet verwacht. Net zo min trouwens als mijn deftig geklede buurman. Hij wrijft over mijn blote dijbeen, pakt mijn hand en legt die op de bobbel in zijn kruis. Mijn impulsieve reactie is om mijn hand schielijk terug te trekken. Gelukkig weet ik uit de literatuurstudie wat van me verwacht wordt. Ondanks dat , stokt mijn adem in mijn keel als ik, nadat ik zijn ritssluiting open heb gekregen, zijn krulletjes onderaan zijn dikke buik voel en zijn stijve omvat. Hij duwt zijn onderlijf begerig omhoog.
Van achteren glijden twee jongenshanden onder mijn jas en gaan op ontdekking uit. Mijn topje biedt nauwelijks bescherming. Jongenshanden dwalen over mijn lijf en kneden mijn volle borsten en billen. Ik zucht, ik weet het, dit moet ik voor de wetenschap over hebben.
Mijn buurman komt aan zijn gerief, zijn lijf schokt, er loopt vochtigheid over mijn handen en drupt op de vloer. Met een ruk staat hij op, brengt zijn kleren in orde en loopt weg, zonder iets te zeggen of zelfs maar naar me te kijken. Opmerkelijk. Ik draai me om en knik naar de jongens . Ze springen onmiddellijk over de rugleuning heen. Nu zit ik met drie, van geilheid kwijlende haantjes opgescheept, hun handen zitten erg los.
‘Horen jullie niet op school?’ vraag ik. ‘Hier leren we het echte leven,’ zegt de dikste. Ik lach hem uit. Brutaalweg grijp ik hem vol in zijn kruis. Daardoor blijkbaar aangemoedigd halen beide andere jongens hun erecties te voorschijn. Inmiddels weet ik hoe het moet. Soepeltjes laat ik mijn handen het werk doen. Grommend spuiten ze hun kleverige jongemannenvocht over mijn handen.
Mannen drommen om me heen, bieden mij opdringerig hun steigerende penissen aan en verlustigen zich aan mijn lijf . Als een volleerd professional bedien ik ze op hun begerige wenken. Ze kreunen en offeren hun zaad. Een hand grijpt in mijn kruis. ‘Niet doen,’ zeg ik en duw hem weg. Nog geen tel later steekt hij een natte vinger diep bij me naar binnen. ‘Sodemieter op,’ gil ik en verkoop hem een knal voor zijn kop. Verongelijkt druipt hij af. Ik hijg, wat een opgekropte geilheid, is dit wat die vrouwen hier zoeken? Is dit de manier waarop ze hun schijnbaar onverzadigbare lusten komen botvieren?
De mannen blijven komen, hun zaad vermengd met mijn zweet druipt in slijmerige slierten langs mijn lijf. Eindelijk, de laatste, zijn kwakkie belandt op de grond. Ik sta op, glijd uit en kan niet voorkomen dat ik op mijn billen in de glibberige smeerboel terechtkom. Provisorisch maak ik me schoon en lach om de ironie: Geveld door mannenzaad.
Ik kijk rond, iedereen is gaan zitten en staart weer naar de geile filmbeelden. Opgelucht bedek ik mijn glibberig geworden borsten met mijn topje en knoop mijn jas dicht. Ik vind dat ik me aardig staande heb weten te houden. Wat verstandig van me, dat ik me zo terdege ingelezen heb. Behoedzaam loop ik de zaal uit.
Vlakbij de uitgang is het of ik tegen een massieve muur oploop. Een donkere gestalte pakt me onwrikbaar bij mijn armen vast. ‘Je gaat toch nog niet weg?’ Fluistert een schorre stem. Ik kijk in twee spottende, donkere ogen. Oh jé, dit gaat niet goed. Mijn wilde judo-actie levert alleen een luid gelach op. Zijn tanden zijn het enige aan hem dat wit is. ‘Kom,’ zegt hij,’ we zullen die opgewonden jongens eens waar voor hun geld geven .’ Hij tilt me op of ik een veertje ben en draagt me naar het verhoogde podium voor in de zaal. Furieus spartel ik tegen. Oh nee dit niet, niet zo. Ik ram uit alle macht met beide vuisten op zijn massieve borst. ‘Je vergist je, ik ben niet zo’n vrouw,’ schreeuw ik. Hij pakt me bij mijn polsen. ‘Dan had je niet hier moeten komen, liefje,’ zegt hij. ‘Neuken! Neuken !’Scandeert de zaal.
Hij rukt de kleren van mijn lijf. Met alleen mijn netkousen nog aan dwingt hij me onverbiddelijk achterover, totdat ik op mijn rug op het podium lig. Breed grijnzend haalt hij zijn gezwollen geslacht te voorschijn, de paarse eikel glinstert in het schijnsel van de filmprojector. Dan buigt hij zich voorover, steekt zijn tong schokkend diep in mijn mond en duwt met zijn knieën mijn dijen ver uit elkaar. ‘Nee!’ krijs ik wanhopig, ‘nee!’ Tevergeefs, de zaal juicht …