“Alsof ik ineens weer weet wat ik moet doen, begraaf ik mijn vingers in zijn lange zwarte krullen en druk hem nog iets dichter tegen me aan.”

Het is weer lockdown tijd en dat betekent dat ook mijn vrienden rigoureus aan het opruimen zijn geslagen. Eén vriend in het bijzonder, Daniël, besluit zijn woning volledig te Marie Kondo-en en heeft mij gevraagd om mijn opgeslagen spullen uit te ruimen, zodat er van de kamer een kantoor gemaakt kan worden. Met tegenzin sleep ik me de stad door en neem mentaal afscheid van de inhoud van vele dozen, omdat die met zekerheid niet in mijn mini-huis passen. Bij de voordeur word ik begroet door Daniëls huisgenoot, Cem, die zich met nat haar langs me duwt en vraagt nog of ik iets van de supermarkt wil hebben. ‘Doe maar een sapje,’ schreeuw ik hem na, voor ik de trap op sjok.

Eenmaal op de juiste verdieping zie ik dat de woonkamer gevuld is met grijze zakken, kapot getrapte dozen en een bezwete vriend die er alles aan doet om dit klusje te klaren. Gewapend met een rol vuilniszakken stap ik de kleine kamer in en probeer te onthouden geen sentimentele waarde te hechten aan onzin, zoals vertrouwde pyjamabroeken en rommelmarkt prullaria. Opruimen is goed, blijf ik herhalen, maar intussen kan ik keihard janken.

Een bepaalde chemie
Terwijl ik mijn herinneringen in een zak laad, komt Daniël de kamer ingerend. Meldt dat hij een afspraak is vergeten en dus weg gaat. ‘Er liggen sleutels op tafel,’ schreeuwt hij vanaf de trap af. Gezellig, man. Terwijl ik uitzoek hoe zijn box aan mijn telefoon koppel, hoor ik wederom de voordeur. ‘Daniël?’ roep ik. ‘Nee, ik ben het,’ roept Cem terug. Met een plastic flesje verschijnt hij in de deuropening en gooit er een glimlach uit waar ik weke knietjes van krijg. Cem en ik kennen elkaar al jaren. We werkten samen als bartenders en hebben altijd een bepaalde chemie gehad. Eentje waar nooit écht naar gehandeld is, behalve wat stoute blikken en verkeerd gemikte mondhoek kussen. Ook vandaag is het zien van Cem weer een traktatie en ook zijn ogen staan op ondeugend. ‘Thanks,’ zeg ik terwijl ik het sapje van hem aanpak en onze vingers elkaar kort raken. Een stroomstoot schiet door mijn lijf, en uit reactie kijk ik weg. Nog altijd gevangen in de hell of my own making, zegt Cem, ‘roep je me als je hulp nodig hebt?’ Ik glimlach, hij verdwijnt. Uren vol meezingers en zakken vullen trekken aan me voorbij, als het me opvalt dat het donker is geworden. Daniël heeft in de tussentijd een berichtje gestuurd bij zijn vriendin te blijven eten. Top, nu sta ik er ook met het avondeten alleen voor.

Van de ruim twintig verhuisdozen, waar ik mee begon, zijn er slechts vier over en met pijn in mijn hart en bovenbenen (want kleermakerszit) begin ik volle vuilniszakken de trap af te slepen. Als ik bij de laatste twee treden denk er al te zijn en met een luide gil de trap af donder, komt een gealarmeerde Cem kijken wat er aan de hand is. ‘Je zou me toch roepen?’ zegt hij ietwat bozig. Met een glimlach probeer ik de pijn te maskeren en vraag of hij boven nog twee zakken wil halen. Binnen no time hebben we alles buiten staan. ‘Heb je al gegeten?’ vraagt hij nu ik bezweet uithijg. Door mijn opruim manie is het eten erbij ingeschoten en dus schud ik mijn hoofd. ‘Kom. Ik heb net gekookt.’ Als ik zijn gedeelte van de riante woning in loop komen mij een heerlijke geuren tegemoet. Mijn maag gromt hoorbaar. We lachen beiden en nemen plaats aan de eettafel.

De spanning knettert
Met een muziekje op de achtergrond genieten we van een simpele maaltijd. Soms blijft onze blik net iets te lang hangen en de spanning is dan ook om te snijden. Mijn wilskracht wordt hevig op de proef gesteld. Uitgegeten besluit ik nog even te blijven hangen en schenkt hij een nieuw wijntje voor me in als we ons naar de bank verplaatsen. Even over dit meubelstuk; het is er namelijk eentje waarvan de rugleuning versteld kan worden en het in handomdraai verandert in een logeerbed. Handig. Met de leuning ietwat naar achter afgesteld, nemen we plaats. Het gesprek vloeit, de spanning knettert. Als ik besef hoe laat het is, maak ik aanstalten om naar huis te gaan. Samen staan we op en zonder waarschuwing staat Cem plots erg dicht tegen me aan. Omdat hij zo’n twee koppen groter is dan ik ben, heb ik geen keuze dan omhoog te kijken. Het oogcontact werkt als een startschot, want het duurt niet lang voor onze lippen contact maken. Zijn warme, zachte lijf drukt tegen me aan en zijn handen bewegen zich over mijn rug. De verbazing heeft mij verlamd en mijn armen hangen dan ook bewegingloos aan mijn zij. Ook Cem heeft dit door en plaatst ze in zijn nek. Alsof ik ineens weer weet wat ik moet doen, begraaf ik mijn vingers in zijn lange zwarte krullen en druk hem nog iets dichter tegen me aan.

Oké, dus Cem heeft een trucje waar ik optimaal van geniet tijdens het zoenen. Zonder het contact tussen ons te verbreken, draait hij zijn tong nog iets meer gepassioneerd rond de mijne. Tegelijkertijd drukt hij met zijn bovenbeen tegen mijn schaambot aan. Het klinkt misschien niet als veel, maar heeft voldoende effect op mijn geilheid. We zakken langzaam richting het bankstel. Snel klapt de leuning terug in logeerbed-stand en rollen we over het zwarte leer. Ik neem bovenop hem plaats. Met een ferme druk, maar in langzaam tempo, rijd ik op hem en voel zijn hardheid tussen mijn benen groeien. Had ik al verteld dat Cem erg vocaal is? Bij elke beweging kreunt hij in mijn mond.

Cem en zijn tong, hemels. Hij bevestigt hier goed mee overweg te kunnen als hij, na het ontdoen van mijn kledingstukken, zich over mijn borst naar beneden laat glijden. Terwijl hij mijn onderlichaam naar de rand van de zitting trekt, bespeelt hij mijn string met zijn tanden. ‘Fuck,’ weet ik herhaaldelijk uit te brengen. De roes van geilheid bedwelmt me. Zelfs zonder directe stimulatie weet hij mij naar het randje van een orgasme te duwen, toch bijzonder. Als hij dan eindelijk contact maakt met mijn clitoris schiet er een bliksemschicht door mijn lijf. Zijn gekreun en live commentaar zorgen voor dat beetje extra en ik laat mijn orgasme als een golf over me heen spoelen. Nog geen minuut later staat de tweede alweer voor de deur en ben ik volledig de weg kwijt. Terug in mijn lijf, wil hem hetzelfde laten beleven. Nu hij naast me op het ‘bed’ is komen liggen, beweeg ik mijn gezicht richting zijn stijve pik, waarna ik tegengehouden wordt. ‘Ik kom soms heel snel klaar en als je me pijpt, dan kan ik je niet neuken zoals ik wil,’ laat hij weten. Fair enough. Teleurgesteld mijn zuigvaardigheden weer op te moeten bergen, geniet ik van onze lippen die aan elkaar gegroeid lijken. Met mijn nagels kriebel ik zijn dijen en zie hoe zijn pik af en toe een wipje maakt. Het ziet er zo grappig uit dat ik moet lachen, maar Cem heeft een serieuze blik op zijn gezicht. Na een korte adempauze waarin hij een condoom is gaan pakken, staat hij weer voor me met een in latex verpakte pik. Ik lik mijn lippen, wensend dat ik hem even in mijn mond kon nemen, en laat me leiden door Cems instructies op mijn rug te gaan liggen. Hij plaatst mijn benen op zijn schouders en laat zich volledig in me glijden. Zijn dikte, ondanks gezien en gevoeld, verbaasd me toch. Vol overgave kreunt hij hard van genot en ik doe met hem mee.

Na een paar minuten zie ik aan de blik op zijn gezicht dat hij het zwaar heeft. ‘Ik wil nog niet komen,’ zegt hij. Ik zeg dat het oké is en we altijd nog een tweede ronde kunnen doen, maar hij doet het wat rustiger aan. Alle tijd om zich weer op mij te richten. Een beetje speeksel landt tussen mijn benen en met zijn duim draait hij net zo lang cirkels op mijn clitoris tot ik niet anders kan dan het oogcontact verbreken. Terwijl mijn ogen tot achterin mijn hoofd rollen, opent de voordeur. Geschrokken kijk ik Cem aan en hoor hoe Daniël met luide stappen de trap beklimmen. De mannen wonen op verschillende verdiepingen, dus hoef ik me onverwachts bezoek geen zorgen te maken. Toch ben ik me bewust van de aanwezigheid van mijn bestie en lukt het me niet meer te concentreren. Stom, hè?

Cem daarentegen heeft er totaal geen problemen mee en voert het tempo weer op. Terwijl hij hard in me stoot begraven zijn vingers zich in mijn huid. ‘Ik ga komen,’ herhaalt hij een aantal keer voor hij zijn lading het condoom in schiet. En nu gebeurt er iets dat ik nog nooit eerder heb meegemaakt, Cem komt namelijk in etappes klaar. Zijn eerste ontlading gaat gepaard met een krachtige stoot. Denkend dat dit het is, beweeg ik, maar Cem houdt me stevig op mijn plek en begint enkele seconden later weer op hoog tempo te stoten, waarna een tweede golf volgt. Met wat onsamenhangend gebrabbel schiet hij nogmaals sperma in het rubbertje. Verbaasd dat hij in zo’n korte tijd twee keer klaar kan komen, kijk ik hem aan, waarna hij zich wederom diep in me begraaft. Het derde (!) deel van zijn orgasme is zo krachtig dat ik niet weet wat me overkomt. En hij ook niet, want daarna schudt hij wild zijn hoofd. Afwachtend kijk ik hem aan voor een vierde deel, maar Cem trekt zich terug en legt een knoop in het condoom.

‘Wow,’ is het enige wat ik hierop te zeggen heb. Hij knikt en reageert slechts met een aantal kussen op mijn voorhoofd. Hoe aantrekkelijk een tweede ronde ook klinkt, de vermoeidheid trekt door mijn lijf en ik besluit naar huis te gaan. Hij verzorgt een taxi en we nemen uitgebreid afscheid bij de voordeur. Eenmaal op de achterbank zie ik de berichten van Daniël binnenkomen: ‘Beetje seksen met mijn huisgenoot haha.’ Beschaamd leg ik mijn toestel weg en besluit de situatie niet te bespreken wanneer ik de volgende dag mijn resterende dozen ophaal. En Cem, die spreek ik nog wel eens, maar van een etappe orgasme is het niet meer van gekomen.